دکتر یانگ جوینگ-مینگ (楊俊敏博士) سفر خود در هنرهای رزمی سنتی چینی را از سن پانزده سالگی آغاز کرد و تحت نظر استاد چنگ گین-سائو (曾金灶) در سبک درنای سفید شائولین (Bai He) آموزش دید. طی سیزده سال (۱۹۶۱-۱۹۷۴)، او به یک رزمی‌کار ماهر در سبک رزمی جنوبی تبدیل شد که شامل تکنیک‌های دست خالی و استفاده از سلاح‌های مختلف مانند شمشیر، چوب، نیزه، سه‌شاخه و دو چوب کوتاه بود. تحت هدایت استاد چنگ، دکتر یانگ همچنین به‌طور عمیق در چین‌نا (Qin Na)، چی‌گونگ درنای سفید، ماساژ توی‌نا، تکنیک‌های دیان شوی و درمان‌های گیاهی مطالعه و تمرین کرد.

در سن شانزده سالگی، دکتر یانگ مطالعه تای‌چی‌چوان سبک یانگ (Tai Chi) را تحت نظر استاد کائو تائو (高濤) آغاز کرد. نسب تای‌چی‌چوان او مستقیماً به خانواده یانگ بازمی‌گردد، از طریق استاد کائو که شاگرد داخلی یوئه هوآن‌ژی (樂奐之)، یکی از شاگردان یانگ چنگ‌فو (楊澄甫) (بدون ارتباط خویشاوندی با دکتر یانگ) بود. پس از دو سال آموزش با استاد کائو، دکتر یانگ با تمرین و تحقیق بیشتر تحت نظر استاد لی مائو-چینگ (李茂清) و همراه تمرینی‌اش، آقای ویلسون چن در تایپه، درک خود از تای‌چی‌چوان را عمیق‌تر کرد. استاد لی، شاگرد استاد برجسته هان چینگ-تانگ (韓慶堂)، و آقای چن، که از استاد چانگ شیانگ-سان (張詳三) آموخته بود، هر دو تأثیر قابل‌توجهی بر پیشرفت دکتر یانگ داشتند. دکتر یانگ به سطح بالایی از مهارت در توالی دست خالی تای‌چی، دست‌افشاری (پوشینگ هندز)، توالی مبارزه دونفره، شمشیر تای‌چی، شمشیر خمیده تای‌چی و چی‌گونگ تای‌چی دست یافت.

دکتر یانگ همچنین هنگام تحصیل در کالج تامکانگ در تایپه، آموزش مشت بلند شائولین (چانگ‌چوان) را با استاد لی در باشگاه گووشو کالج تامکانگ (۱۹۶۴-۱۹۶۸) آغاز کرد. در این دوره، دکتر یانگ در سبک شمالی، که بر ضربات پا تأکید دارد و شامل تکنیک‌های دست خالی و سلاح‌ها می‌شود، به مهارت رسید.

دکتر یانگ در سال‌های نوجوانی با چی‌گونگ آشنا شد و تمرینات خود را با چی‌گونگ درنای سفید آغاز کرد. به‌عنوان بخشی از برنامه آموزشی، چی‌گونگ درنای سفید به‌طور خاص برای تقویت تاندون‌ها و رباط‌ها تمرین می‌شد و پایه‌ای برای آموزش جینگ نرم فراهم می‌کرد. دکتر یانگ مطمئن نبود که آیا چی‌گونگ می‌تواند به بهبود زخم معده‌اش کمک کند—مشکلی که به مدت شش سال او را آزار داده بود. به پیشنهاد استاد چنگ، دکتر یانگ به سراغ استاد کائو رفت تا تای‌چی‌چوان را بیاموزد. به‌طور شگفت‌انگیزی، تمرین چی‌گونگ تای‌چی منجر به بهبود زخم معده‌اش شد. این تجربه تحول‌آفرین، تعهد مادام‌العمری به چی‌گونگ در او ایجاد کرد و دکتر یانگ همچنان این تمرین را برای تقویت و حفظ سلامتی خود ادامه می‌دهد.

دکتر یانگ در طول تحصیل در دانشگاه ملی تایوان (۱۹۶۹-۱۹۷۴)، چی‌گونگ هشت قطعه زربفت، ورزش‌های پنج حیوان و چی‌گونگ توپ تای‌چی را در پارک‌های محلی آموخت. در دهه ۱۹۶۰، معمول بود که هزاران نفر از تمرین‌کنندگان چی‌گونگ را در پارک‌ها مشغول تمرین ببینید. بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین این پارک‌ها، پارک تایپه بود.

با عمیق‌تر شدن علاقه دکتر یانگ به چی‌گونگ، او شروع به جستجوی هر کتاب موجود در این زمینه کرد. در اواخر دهه ۱۹۷۰، او مجموعه‌ای غنی از منابع منتشرشده در تایوان را کشف کرد. در حدود سال ۱۹۹۹، دکتر یانگ همراه با استاد لیانگ شو-یو، تیمی از رزمی‌کاران آمریکایی و کانادایی را برای شرکت در مسابقه‌ای در چین هدایت کرد. در این سفر، او با شگفتی دریافت که تعداد زیادی از دست‌نوشته‌های چی‌گونگ که پیش‌تر مخفی بودند، در دسترس هستند و تا جایی که توانست آن‌ها را خریداری کرد. مجموعه بزرگ منابع او، امکان درک عمیق‌تری از نظریه‌های عمیق چی‌گونگ را برایش فراهم کرد. از طریق مطالعه نظری و تمرین شخصی، او شروع به اشتراک‌گذاری دانش خود با انتشار کتاب‌هایی درباره چی‌گونگ کرد. درک او همچنان با تدریس در سمینارها و کاوش بیشتر در این تمرین در حال تکامل است.