تای­ چی­ چوان سنتی – گرایش تخصصی

*تای­ چی­ چوان سنتی – گرایش تخصصی

مقدمه:

برای هنرجویانی طراحی شده که مایلند و می­توانند برابر سکانس استاندارد بین­المللی YMAA در آزمونهای ارتقای سطح شرکت کرده و تمایل دارند تا از سوابق ملی (دریافت احکام درجات، احکام مربی­گری ، داوری و …) برخوردار شوند. این گروه مجازند تا تمامی گستره آموزشی YMAA را تجربه کنند. محتوای آزمونهای ارتقای سطح در این بخش شامل فرم و توئی شو خواهد بود.

ساختار آموزشی:

طرح درس در این گرایش به شرح زیر است:

• تمرینات چی­کونگ Qigong:

تمرینات این بخش برای تجربه و احساس چی، روش استفاده از ذهن متمرکز برای هدایت انرژی و در مراحل پیشرفته، استفاده از این انرژی در افزایش کارآیی تکنیک­ها طراحی شده است.

تمرینات بخش تای­چی– چی­کونگ در این بخش از اهمیت قابل توجهی برخوردار بوده، در مجموعه­های مختلفی مانند ست مقدماتی، ست پیچشی، ست گهواره­ای، ست گام متحرک و … با اهداف خاص خود ارائه می­شوند.

• استقرارهای اساسی (پایه)

استقرارها 50% هنر کونگ­فوی سنتی را تشکیل می­دهند. تمرین و درک دقیق ساختار استقرارها، ترکیب آنها با یکدیگر، تبدیل نرم و روان استقرارها و تنظیم دقیق زاویه­بندی، پنجه، پاشنه، عرض، طول، ارتفاع، قدرت گیری و … از جمله ساز و کارهای درگیر در این بخش بوده، کسب مهارت در آن­ها به صبوری و تمرین مستمر نیاز دارد.

• تمرینات متحرک پایه (روتین­ها)

حرکات اصلی و مهم فرم به صورت پیوسته و چپ و راست تکرار شده،  با اتود زدن در موسیقی سنتی قابل مقایسه اند.

هدف از ارائه این بخش، ارتقای شگرد و مهارت در اجرای تکنیک­هاست. هر تکنیک پایه برای کمک به تسلط در یکی از مهارت­های اساسی و پایه “تای­چی جین” طراحی شده است. پرداختن مرتب و اصولی به روتین­ها، مهارت اجرای فرم سنتی را به نحو قابل ملاحظه­ای ارتقاء بخشیده، به تعمیق حس هنرجو و درک عصاره هنر کمک قابل توجهی می­نمایند.

• فرم بلند سنتی

این فرم شامل 113 حرکت بوده و در سه بخش به صورت پیوسته اجرا می­شود.

بخش اول شامل 22 حرکت بوده و بر پرورش “جین” (Jin: نیروی رزمی) به صورت خطی تأکید می­ورزد.

بخش دوم 41 حرکت را در بر گرفته و بر پرورش “جین” به صورت پیچشی اصرار می­ورزد.

در بخش سوم که 50 حرکت را شامل می­شود، “جین” به صورت ترکیبی (خطی و پیچشی) پرورش و توسعه می­یابد.

اجرای کل فرم با سرعت معمولی بیش از بیست دقیقه، با سرعت آهسته: Slow Taijiquan برای پرورش و ذخیره­سازی نیروی رزمی و تمرکز عمیق، بیش از یکساعت و برای رویکرد رزمی با روش Fast Speed Taijiquan، زیر سه دقیقه به طول

می­انجامد.

 

• تحلیل رزمی حرکات فرم

تای­جی Taiji مفهومی ذهنی است و تای­چی­چوان، هنر رزمی بر پایه ذهن است. اگر به تاریخچه تای­چی­چوان توجه کنیم، چوان: quan به جنبه رزمی هنر تای­چی­چوان اشاره دارد. اگر فقط به جنبه رهاسازی و سلامت این هنر توجه شود، احساس بسیار مهم و عمیق نهفته در تای­چی­چوان را از دست خواهیم داد.

این هنر بر ساس مفهوم دفاع طراحی و ابداع شده است. با توجه صرف به مقوله سلامت و نادیده گرفتن بخش رزمی، ریشه و عصاره هنر رفته رفته به فراموشی سپرده می­شود.

برای درک و تجربه کاربردهای رزمی هنر، به یک مربی آزموده نیاز داریم که معنی هر حرکت را دانسته، آن را به درستی منتقل نماید. در چنین شرایطی، ذهن هنرجو احساس حضور حریف The Sense of Enemy را تجربه کرده، چی (نیروی درونی) به شکل مؤثری هدایت شده، نیرو به صورت قوی و نافذ ابراز می­شود.

تئوری یین – یانگ پایه و اساس شکل گیری تای­چی­چوان را تشکیل داده و بر اساس آن، سیزده وضعیت پایه: 13 Postures ابداع شده است. این سیزده وضعیت، 8 الگوی اصلی انرژی که توسط دست­ها ابراز می­شوند و 5 استراتژی در گام برداشتن را در بر می­گیرند.

برای درک عمیق این الگوها، تمرینات پایه و مهمی طراحی شده ، به هنرجویان ارائه می­شود که به Fundamental Forces Training معروف می­باشند.

از ترکیب 13 وضعیت فوق، 37 حرکت (وضعیت) اصلی و نهایی رزمی شکل می­گیرد که در طول فرم تکرار می­شوند.

تای­چی­چوان، هنر رزمی فاصله نزدیک تا متوسط بوده، 3 طبقه اصلی کاربردهای رزمی را در بر می­گیرد:

           الف)  کشتی Wrestling، به زمین زدن؛ که برای مقابله با ضربه­های دست و پا طراحی شده اند.

• چین نا Qin Na: به مفهوم گرفتن و کنترل کردن که برای مقابله با تکنیک­های به زمین زدن طراحی شده اند.

 

• ضربات دست و پا: که برای مقابله با تکنیک­های چین نا طراحی شده اند.

 

• توئی شو Taiji Pushing Hands:

تمرینات توئی شو برای تقویت احساس تحریک پذیری Sensitive Feeling  یا   Listening Jin طراحی شده است. با رشد مهارت در بخش توئی شو و از طریق لمس، قصدو نیت حریف را حس کرده، نیروی او را خنثی کرده، حمله متقابل را اجرا می­کنید.

گوش فرا دادن (از طریق لمس حریف)، تعقیب کردن، چسبیدن (به مفهوم کنترل نرم در حالت سکون) و رها نکردن ( به مفهوم کنترل نرم در حرکت)، چهار مهارت اساسی بخش توئی شو می­باشند که با صرف وقت و تکرار زیاد در هنرجو به رشد و تعالی می­رسند.

تمرینات توئی شو در دو بخش گام ثابت و گام متحرک طراحی شده، هر بخش نیز به صورت جداگانه تمرینات خاص خود را در بر می­گیرند.

• مهارتهایی نظیر شمشیر تای­چی­چوان، تمرینات تای­چی­چین نا و … از جمله مهارتهای دیگری است که متناسب با سطح آمادگی هنرجویان و به تدریج ارائه می­شود.